دیگهای چگالشی:

در گذشته دیگها چنان طراحی و ساخته می شدند که محصولات احتراق در درون دیگ تقطیر نشوند. زیرا مایع تقطیر به سبب واکنش حاصل از ترکیب بخار آب موجود در محصولات احتراق و کربن دی اکسید و اکسیدهای گوگرد و نیتروژن موجود در محفظه احتراق ، دارای  PH حدود3.5  است که خاصیت اسیدی دارد و موجب خوردگی قطعات فلزی و چدنی می گردد.

بدین صورت که در دیگهای فولادی و چدنی برای جلوگیری از خوردگی قسمتهای که با محصولات احتراق در تماس اند باید درجه حرارت برگشت آب حداقل 60 درجه سانتیگراد باشد تا مانع تقطیر محصولات احتراق در درون دیگ کردند.

از طرف دیگر برای دستیابی به بازده بیشتر سیستم تبادل حرارت تهویه مطبوع باید درجه حرارت آب برگشت به دیگ را تا حد امکان کاهش داد  بدین مفهوم که برای داشتن بیشترین بازده حرارتی در سیستم تهویه مطبوع هرچه درجه حرارت سیال رفت و برگشت به دیگ دارای اختلاف دمای بیشتری باشد بازده سیستم بیشتر خواهد بود.

 دیگهای چگالشی به جهت نوع طراحی خود امکان استفاده از این اختلاف دما را در طراحی سیستم تهویه مطبوع فراهم می کنند و از طرف دیگر بویلرهای چگالشی با توجه به تقطیر بخار آب موجود در محصولات احتراق و جذب انرژی نهفته محصولات احتراق (کندانس) دارای بازده کلی بیشتری نسبت به انواع دیگها هستند. بگونه ای که در دیگهای چگالشی شرکت ATAG بازده کلی بویلر به 110/36 درصد می رسد.

بویلرهای چگالشی :

امروزه سیستم‌های حرارتی از نوع چگالشی در کشورهای پیشرفته به‌دلیل مزایایی همچون کاهش مصرف سوخت، حفظ محیط‌زیست و صرفه‌جویی در هزینه‌ها، به‌عنوان گزینه‌ای منتخب مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای مثال از سال ۲۰۰۵ تا به‌حال همه‌ی پکیج‌های جدیدی که در بریتانیا نصب شده و در آینده نیز نصب خواهند شد، طبق قانون باید از نوع پکیج‌های چگالشی باشند. پکیج‌های چگالشی انرژی بیش‌تری را از سوخت مصرفی استخراج می‌کنند که این امر نشان از بازده‌ی بسیار بیش‌تر آن‌ها نسبت به پکیج‌های مرسوم غیرچگالشی قدیمی است.